on our way to Malate, nasa gitna kami ng girlfriend ko at ng anak ko.. puno na ang FX.. hay sarap.. tutok na tutok sa amin ang aircon.. maya-maya pa may naki-paabot ng bayad mula sa likod, kinuha ko at binigay sa driver ang pera niya..
LALAKI: manong bayad
FX DRIVER: saan ho to?
LALAKI: isim..
FX DRIVER: saan?
LALAKI: isim nga ho.. (pikon na si kuya)
FX DRIVER: saan ba talaga? saan yon? (pikon na rin si manong)
hindi ako nakatiis. hindi ko rin alam kung saan yung isim.. tinignan ko yung mamang nagbayad. medyo maiitim ang lalaki. matangkad at matipuno ang katawan.. in short, ganito yung mga type ni franz (lol).
naka-uniform ito ng orange na may blue na collar. kilalang-kilala ko ang uniform na ito. medyo naaliw ako at muntik na akong matawa ng malakas pero dala ng pagiging makatao ko, pinigil ko ang nagbabadyang hagalpak ng mala-demonyo kong halakhak sabay baling kay manong driver,
AKO: manong, SM daw po.
Tuesday, October 6, 2009
Wednesday, September 30, 2009
TERMS USED BY TEAM LEADERS TO DESCRIBE THEIR AGENTS AND WHAT THEY REALLY MEAN
Average Employee- Not too bright
Exceptionally Well Qualified- Made no major blunders yet
Active Socially- Drinks a lot
Character Above Reproach- Still one step ahead of the law
Quick Thinking- Offers plausible excuses
Careful Thinker- Won't make a decision
Plans for advancement- Buys drinks for all the boys/girls
Uses Logic on Difficult jobs- Gets someone else to do it
Expresses Themselves Well- Speaks English
Meticulous Attention to Detail- A nit picker
Has Leadership Qualities- Has a loud voice
Exceptionally Good Judgment- Lucky
Keen Sense of Humour- Knows a lot of dirty jokes
Career Minded- Back Stabber
Of Great Value to the Organisation- Gets to work on time
Relaxed Attitude- Sleeps at desk
Independent Worker- Nobody knows what he/she does
Loyal- Can't get a job anywhere else
Exceptionally Well Qualified- Made no major blunders yet
Active Socially- Drinks a lot
Character Above Reproach- Still one step ahead of the law
Quick Thinking- Offers plausible excuses
Careful Thinker- Won't make a decision
Plans for advancement- Buys drinks for all the boys/girls
Uses Logic on Difficult jobs- Gets someone else to do it
Expresses Themselves Well- Speaks English
Meticulous Attention to Detail- A nit picker
Has Leadership Qualities- Has a loud voice
Exceptionally Good Judgment- Lucky
Keen Sense of Humour- Knows a lot of dirty jokes
Career Minded- Back Stabber
Of Great Value to the Organisation- Gets to work on time
Relaxed Attitude- Sleeps at desk
Independent Worker- Nobody knows what he/she does
Loyal- Can't get a job anywhere else
CALL CENTER TERMINOLOGIES.. (oha! english yan!)
NET LAG- the glazed look when you have been online for too long.
PRAIRIE DOGGING- When something happens in a call centre with cubicles, where people's heads pop up over the walls to see what's going on.
OPEN-COLLAR WORKERS- People who work at home or telecommute.
ADMINISPHERE- The rarefied organisation layers beginning just above the rank of call centre manager. Decisions that fall from the adminisphere are often profoundly inappropriate or irrelevant to the problems they were designed to solve.
STRESS PUPPY- A person who thrives on being stressed-out and whiny.
KEYBOARD PLAGUE- The disgusting buildup of dirt and crud found on a computer keyboard.
IDEA HAMSTERS- People who always seem to have their idea generators running.
MOUSE POTATO- The on-line generation's answer to the couch potato.
BLAMESTORMING- Sitting around in a group discussing why a deadline was missed or a project failed and who was responsible.
UNDER MOUSE ARREST- Getting busted for violating the company’s web browsing rule of conduct.
IT'S A FEATURE- From the adage "It's not a bug, it's a feature." Used sarcastically to describe an unpleasant experience that you wish to gloss over.
ALPHA GEEK- The most knowledgeable, technically proficient person in an office or work group. "Ask Tim, he's the alpha geek around here."
SALMON DAY- The experience of spending an entire day swimming upstream only to get screwed in the end.
CHAINSAW CONSULTANT- An outside expert brought in to reduce the employee headcount, leaving the top brass with clean hands.
404- Someone who is clueless, from the World Wide Web error message "404 Not Found", meaning the requested document couldn't be located.
PRAIRIE DOGGING- When something happens in a call centre with cubicles, where people's heads pop up over the walls to see what's going on.
OPEN-COLLAR WORKERS- People who work at home or telecommute.
ADMINISPHERE- The rarefied organisation layers beginning just above the rank of call centre manager. Decisions that fall from the adminisphere are often profoundly inappropriate or irrelevant to the problems they were designed to solve.
STRESS PUPPY- A person who thrives on being stressed-out and whiny.
KEYBOARD PLAGUE- The disgusting buildup of dirt and crud found on a computer keyboard.
IDEA HAMSTERS- People who always seem to have their idea generators running.
MOUSE POTATO- The on-line generation's answer to the couch potato.
BLAMESTORMING- Sitting around in a group discussing why a deadline was missed or a project failed and who was responsible.
UNDER MOUSE ARREST- Getting busted for violating the company’s web browsing rule of conduct.
IT'S A FEATURE- From the adage "It's not a bug, it's a feature." Used sarcastically to describe an unpleasant experience that you wish to gloss over.
ALPHA GEEK- The most knowledgeable, technically proficient person in an office or work group. "Ask Tim, he's the alpha geek around here."
SALMON DAY- The experience of spending an entire day swimming upstream only to get screwed in the end.
CHAINSAW CONSULTANT- An outside expert brought in to reduce the employee headcount, leaving the top brass with clean hands.
404- Someone who is clueless, from the World Wide Web error message "404 Not Found", meaning the requested document couldn't be located.
Saturday, September 26, 2009
da amazing journey of a soaking wet call center agent
kanina papasok ako sa work, isang napaka-laking adventure ang naranasan ko. hindi ko inisip na nakaka-pissed off sa totoong buhay yung nangyari dahil nag-enjoy talaga ako ng husto. i already expected the fact na may traffic because of the heavy rains pero ang naranasan ko ay more than what i was thinking before i left the house.
"ACERO, ACERO!" sigaw nung barker sa kanto na sakayan ng jeep.
"manong, bakit hanggang acero lang kayo?" "baha sa Alabang Hills eh, hindi na kaya ng makina. wala ka nang masasakyan na Metro, walang makakalusot na jeep sa baha, hanggang bewang na eh."
SHIT. as in PAKSHET talaga. hindi ko to masyadong inasahan. oo inasahan ko nang may baha. pero hindi yung hanggang BEWANG na baha. wala na akong choice. sumakay na ko. front ride.
maayos ang takbo ng jeep sa unang 3 minuto. maya-maya, nagslow-down. tumingin ako sa harap, yung mga kotse, imiikot na pabalik. isa-isa. dahan-dahan.
"oooppss.. hanggnang dito nalang po tayo, hindi na po kaya ng jeep tumawid sa baha."
SHIT. as in PAKSHET talaga. 1/4 pa lang ng kailangan kong puntahan yung inabot ng jeep. ibig sabihin, 3/4 pa yung kailangan kong lakarin. or in this case, LANGUYIN.
bumaba ako. tama si manong, wala kaming choice. kailangan lumusong. tinupi ko ang pantalon ko pero dahil skinny, hanggang kalahati lang ng binti ko ito naitupi. walang kwenta. tumawid ako sa kabilang side ng two way na kalye. ang SLEX ay may apat na kalye, tig-two way. nahahati ito ng mga alambreng bakal at semento. lakad ako. lakad. nung una, hanggang sakong ko lang ang baha. habang lumalaon, tumataas ito at unti-unting umaabot sa tuhod ko. basa na ang skinny jeans ko. maya-maya, tumaas pa ito hanggang kalahati ng hita ko. nung una, okay lang sa akin. nang may 10mins na akong naglalakad at lumulusong sa baha, medyo minumura ko na ang employer ko sa aking isipan at ang puso at utak ko ay humihiyaw na ng "AYOKO NANG PUMASOK!!" pero lakad pa rin ako ng lakad. lusong pa rin ako ng lusong. bawat sasakyang dumadaan pabalik sa aking pinang-galingan ay nagdadala ng malaking alon ng nakakadiring baha at ang mga gulong nito ay nagpapatalsik sa tubig. bawat malaking sasakyan na nakikita ko ay talagang nagpapatili sa akin ng malakas dahil sa takot kong maligo ako ng husto ng tubig baha. nasa kalagitnaan ako ng paglalakad nang may mga taong naghintuan. muntik ko nang maluwagan ang pagkakasipit ng mga daliri ko sa tsinelas ko dahil sa pagtataka. yun pala, may mga tambay na nagaangat ng bakal na alambre na pangdivide ng expressway para makadaan ka at makatawid ka sa kabilang two-way na kalye. "LIMANG PISO LANG!" makakatawid ka na sa kabila. naghanap ako ng limang pisong barya sa lalagyan ko ng ID at hinanda ko ang sarili ko sa paglusot sa ilalim na alambreng bakal. success. nakatawid ako sa kabilang kalye. nangangalahati na ako sa journey ko. hindi na ako pwedeng bumalik. ayoko nang lumusong ulit sa baha. nakisabay ako sa mga taong nag-J Walking. habang naglalakad ako, siyang buhos ng ulan at kapag natatanggal ang hood ng jacket ko sa ulo ko, nararamdaman ko kung gano ito ka-lakas dahil masakit na ito sa mukha. may dalawang kalye pa ang pagitan sa akin ng kabilang pampamg, este kabilang gutter. medyo mababa na ang baha dito, hanggang binti nalang. nagtawiran ulit ang mga tao sa pangatlong kalye pero naging madali na ito dahil walang harang na almbreng bakal. nagtatakbuhan sila patawid. bakit kamo? napatingin ako sa likod ko. naglalakihang mga truck at bus pala ang dumadaan sa bahaging iyon ng SLEX. pakshet. napatakbo na rin ako papunta sa pangatlong kalye. isang kalye nalang bago ang kabilang gutter. kung hindi bumabagyo at nagbabaha, malamng nahuli na kami ng pulis dahil sobrang BAWAL TO DA MAXIMUM LEVEL ang ginagawa namin. walang ganito sa NLEX. "MAY KURYENTE DYAN" sigaw nung mama sa likod ko. itinutiro yung lugar kung saan may itinatayong future skyway o MRT yata yun. timang din pala tong mama na to eh. baha na nga eh. kung may kuryente dito, eh di sana kanina pa kami nangisay. nagtawiran ulit ang mga tao papunta sa pangapat at huling kalye. lumusot sa almbreng bakal. pero this time, libre na. wala na ang mga tambay na mga manong. nagkusa na ang mga pedestrian na mag-angat ng alambre dahil nga delikado talaga mag-stay sa kalyeng kinaroroonan namin ng mga oras na yon.
GUTTER. ang sarap ng feeling. buhay ako. nung una, buo na talaga ang decision kong wag pumasok. pero nakita ko sa relo ko na may isang oras pa ako na pwedeng magamit sa paglakad. wala na talagang available na jeep, punuan. naglakad ako. at habang naglalakad ako, ang nasa isip ko, enjoy rin pala ang ganito. first time kong lumusong sa baha ng nakapantalon. basang basa na ang katawan ko. tumagos na sa loob ng jacket ko ang ulan at pati ang damit na dala ko na pamalit ko sana, basa na rin. sa wakas, narating ko ang dulo. ang kailangan ko nalang ay tumawid para makarating ako sa kalyeng papunta sa office ko. mahigit isa't kalahati rin akong naglakad. medyo nakikita ko na ang building namin. malapit na ako. sana wag akong mag-collapse. pagdating ko sa mismong building, nakatingin sa akin lahat ng tao. binigyan ko sila ng tingin-hoodlum. yung bang tipong nagsasabing "wala kayong alam sa pinagdaanan ko." derecho ako sa basement at kinuha ko ang mga gamit ko. pagdating ko sa 2nd floor kung saan ang station ko, isa palang sa team mates ko ang nakita ko. wala pa ang lahat. pag-log in ko sa attendance tracker namin, pumunta agad ako sa cr para magpatuyo na sarili sa ilalim ng hand dryer. hay.. grabe tong experience na to. buti nalang, maya-maya, nagdatingan na ang mga officemates ko at natutuwa ako at proud akong sabihin na sa buong department namin, ang team lang namin ang kumpleto. dumating ang isa sa mga team leader para palipatin kami sa fourth floor dahil kaunti lang pala ang pumasok at kailangan naming i-utilize ang mga pc's dun. may libreng lunch at drinks ang mga nag-effort na pumasok.
nilalamig na ako. nangingitim na ang mga labi ko. so far ako lang ang soaking wet. buti nalang, hahaha.. anjan na si boss.. may libreng t-shirt ako.. at sinamahan niya pa ako sa clinic para magtake ng Vit C at Biogesic.. hehe.. astig..
SHIT. as in PAKSHET talaga.
makapasok lang sa work.
i swam in da flood.
i crossed the deepest sea.
i climed the highest mountain.
even if it is jay walking, i jayed.
SHIT. as in PAKSHET talaga.
"ACERO, ACERO!" sigaw nung barker sa kanto na sakayan ng jeep.
"manong, bakit hanggang acero lang kayo?" "baha sa Alabang Hills eh, hindi na kaya ng makina. wala ka nang masasakyan na Metro, walang makakalusot na jeep sa baha, hanggang bewang na eh."
SHIT. as in PAKSHET talaga. hindi ko to masyadong inasahan. oo inasahan ko nang may baha. pero hindi yung hanggang BEWANG na baha. wala na akong choice. sumakay na ko. front ride.
maayos ang takbo ng jeep sa unang 3 minuto. maya-maya, nagslow-down. tumingin ako sa harap, yung mga kotse, imiikot na pabalik. isa-isa. dahan-dahan.
"oooppss.. hanggnang dito nalang po tayo, hindi na po kaya ng jeep tumawid sa baha."
SHIT. as in PAKSHET talaga. 1/4 pa lang ng kailangan kong puntahan yung inabot ng jeep. ibig sabihin, 3/4 pa yung kailangan kong lakarin. or in this case, LANGUYIN.
bumaba ako. tama si manong, wala kaming choice. kailangan lumusong. tinupi ko ang pantalon ko pero dahil skinny, hanggang kalahati lang ng binti ko ito naitupi. walang kwenta. tumawid ako sa kabilang side ng two way na kalye. ang SLEX ay may apat na kalye, tig-two way. nahahati ito ng mga alambreng bakal at semento. lakad ako. lakad. nung una, hanggang sakong ko lang ang baha. habang lumalaon, tumataas ito at unti-unting umaabot sa tuhod ko. basa na ang skinny jeans ko. maya-maya, tumaas pa ito hanggang kalahati ng hita ko. nung una, okay lang sa akin. nang may 10mins na akong naglalakad at lumulusong sa baha, medyo minumura ko na ang employer ko sa aking isipan at ang puso at utak ko ay humihiyaw na ng "AYOKO NANG PUMASOK!!" pero lakad pa rin ako ng lakad. lusong pa rin ako ng lusong. bawat sasakyang dumadaan pabalik sa aking pinang-galingan ay nagdadala ng malaking alon ng nakakadiring baha at ang mga gulong nito ay nagpapatalsik sa tubig. bawat malaking sasakyan na nakikita ko ay talagang nagpapatili sa akin ng malakas dahil sa takot kong maligo ako ng husto ng tubig baha. nasa kalagitnaan ako ng paglalakad nang may mga taong naghintuan. muntik ko nang maluwagan ang pagkakasipit ng mga daliri ko sa tsinelas ko dahil sa pagtataka. yun pala, may mga tambay na nagaangat ng bakal na alambre na pangdivide ng expressway para makadaan ka at makatawid ka sa kabilang two-way na kalye. "LIMANG PISO LANG!" makakatawid ka na sa kabila. naghanap ako ng limang pisong barya sa lalagyan ko ng ID at hinanda ko ang sarili ko sa paglusot sa ilalim na alambreng bakal. success. nakatawid ako sa kabilang kalye. nangangalahati na ako sa journey ko. hindi na ako pwedeng bumalik. ayoko nang lumusong ulit sa baha. nakisabay ako sa mga taong nag-J Walking. habang naglalakad ako, siyang buhos ng ulan at kapag natatanggal ang hood ng jacket ko sa ulo ko, nararamdaman ko kung gano ito ka-lakas dahil masakit na ito sa mukha. may dalawang kalye pa ang pagitan sa akin ng kabilang pampamg, este kabilang gutter. medyo mababa na ang baha dito, hanggang binti nalang. nagtawiran ulit ang mga tao sa pangatlong kalye pero naging madali na ito dahil walang harang na almbreng bakal. nagtatakbuhan sila patawid. bakit kamo? napatingin ako sa likod ko. naglalakihang mga truck at bus pala ang dumadaan sa bahaging iyon ng SLEX. pakshet. napatakbo na rin ako papunta sa pangatlong kalye. isang kalye nalang bago ang kabilang gutter. kung hindi bumabagyo at nagbabaha, malamng nahuli na kami ng pulis dahil sobrang BAWAL TO DA MAXIMUM LEVEL ang ginagawa namin. walang ganito sa NLEX. "MAY KURYENTE DYAN" sigaw nung mama sa likod ko. itinutiro yung lugar kung saan may itinatayong future skyway o MRT yata yun. timang din pala tong mama na to eh. baha na nga eh. kung may kuryente dito, eh di sana kanina pa kami nangisay. nagtawiran ulit ang mga tao papunta sa pangapat at huling kalye. lumusot sa almbreng bakal. pero this time, libre na. wala na ang mga tambay na mga manong. nagkusa na ang mga pedestrian na mag-angat ng alambre dahil nga delikado talaga mag-stay sa kalyeng kinaroroonan namin ng mga oras na yon.
GUTTER. ang sarap ng feeling. buhay ako. nung una, buo na talaga ang decision kong wag pumasok. pero nakita ko sa relo ko na may isang oras pa ako na pwedeng magamit sa paglakad. wala na talagang available na jeep, punuan. naglakad ako. at habang naglalakad ako, ang nasa isip ko, enjoy rin pala ang ganito. first time kong lumusong sa baha ng nakapantalon. basang basa na ang katawan ko. tumagos na sa loob ng jacket ko ang ulan at pati ang damit na dala ko na pamalit ko sana, basa na rin. sa wakas, narating ko ang dulo. ang kailangan ko nalang ay tumawid para makarating ako sa kalyeng papunta sa office ko. mahigit isa't kalahati rin akong naglakad. medyo nakikita ko na ang building namin. malapit na ako. sana wag akong mag-collapse. pagdating ko sa mismong building, nakatingin sa akin lahat ng tao. binigyan ko sila ng tingin-hoodlum. yung bang tipong nagsasabing "wala kayong alam sa pinagdaanan ko." derecho ako sa basement at kinuha ko ang mga gamit ko. pagdating ko sa 2nd floor kung saan ang station ko, isa palang sa team mates ko ang nakita ko. wala pa ang lahat. pag-log in ko sa attendance tracker namin, pumunta agad ako sa cr para magpatuyo na sarili sa ilalim ng hand dryer. hay.. grabe tong experience na to. buti nalang, maya-maya, nagdatingan na ang mga officemates ko at natutuwa ako at proud akong sabihin na sa buong department namin, ang team lang namin ang kumpleto. dumating ang isa sa mga team leader para palipatin kami sa fourth floor dahil kaunti lang pala ang pumasok at kailangan naming i-utilize ang mga pc's dun. may libreng lunch at drinks ang mga nag-effort na pumasok.
nilalamig na ako. nangingitim na ang mga labi ko. so far ako lang ang soaking wet. buti nalang, hahaha.. anjan na si boss.. may libreng t-shirt ako.. at sinamahan niya pa ako sa clinic para magtake ng Vit C at Biogesic.. hehe.. astig..
SHIT. as in PAKSHET talaga.
makapasok lang sa work.
i swam in da flood.
i crossed the deepest sea.
i climed the highest mountain.
even if it is jay walking, i jayed.
SHIT. as in PAKSHET talaga.
Thursday, September 24, 2009
CALL-less WAITING!!
masakit na ang tenga ko sa sikip ng headset ko, wala pa ring calls na dumarating.. yung mga team mates ko, ginagaya na yung spill ng kabilang department na madalas naming marinig na sinasabi nung babaeng mataba na kala mo kagandahan pero feelingera lang naman. yun yung "NO CALLS WAITING!!" hellouer, ano naman ngayon kung no calls waiting? kailangan ba talagang isigaw o talagang feelingera lang siya? haaiiss... gumana ang kadak-dakan ko.. para lang masaya at may something na pagtatawanan.. sumigaw ako ng ubod lakas ng--
"CALL-less WAITING!!"
napatingin si babaeng majuba na feelingera. tinignan ko rin siya. for the meantime, on the spot, nagig siga ako. baket juba, may problema ka? isang ulit pa,
"CALL-less WAITINGGGGGGGGGG!!!"
sakto, pagsigaw ko, nag-hello si Mr. Customer sa kabilang linya. pagkarinig sa boses ko, isang matindi at nakahuhumindik na HUNG UP ang natamo ko sa kanya.
"CALL-less WAITING!!"
napatingin si babaeng majuba na feelingera. tinignan ko rin siya. for the meantime, on the spot, nagig siga ako. baket juba, may problema ka? isang ulit pa,
"CALL-less WAITINGGGGGGGGGG!!!"
sakto, pagsigaw ko, nag-hello si Mr. Customer sa kabilang linya. pagkarinig sa boses ko, isang matindi at nakahuhumindik na HUNG UP ang natamo ko sa kanya.
Wednesday, September 23, 2009
BaLiW lAnG aNg MaGbAbAsA nItO
hindi ito tula.
hindi ako makata.
sayaw lang ang alam kong gawin.
sa saliw ng isang malanding tugtugin.
kahit ang aking mga paa.
ay parehong kaliwa.
masarap sumayaw.
pag walang nakakakita.
kumendeng tayo.
kemendeng kayo.
naririnig niyo ba.
ang tugtugin ko?
alam kong mali.
ang pagkakapwesto.
ng mga tuldok.
sa pahinang ito.
kasing mali ng sayaw.
na pinakikita ko.
sa harap ng salamin.
sa sarili kong mundo.
halina at samahan mo ako.
sa pagkendeng at pagindayog.
kalimutan natin ang mundo.
ang buhay ay parang gin bilog.
pasensya na.
wala akong maisip na salita.
na aangkop sa aking kanta.
kaya ganyan ang nilagay ko kanina.
nagtataka ka ba?
sabi na ngang hindi ito tula.
dahil hindi naman ako makata.
kaya tawag ko dito ay kanta.
tangna naman kasi.
sa kakatrabaho sa gabi.
pati salita ng aking lahi.
hindi ko na maitama at masabi.
kol senter.
kol senter.
putang ina.
kol senter.
hindi ako makata.
sayaw lang ang alam kong gawin.
sa saliw ng isang malanding tugtugin.
kahit ang aking mga paa.
ay parehong kaliwa.
masarap sumayaw.
pag walang nakakakita.
kumendeng tayo.
kemendeng kayo.
naririnig niyo ba.
ang tugtugin ko?
alam kong mali.
ang pagkakapwesto.
ng mga tuldok.
sa pahinang ito.
kasing mali ng sayaw.
na pinakikita ko.
sa harap ng salamin.
sa sarili kong mundo.
halina at samahan mo ako.
sa pagkendeng at pagindayog.
kalimutan natin ang mundo.
ang buhay ay parang gin bilog.
pasensya na.
wala akong maisip na salita.
na aangkop sa aking kanta.
kaya ganyan ang nilagay ko kanina.
nagtataka ka ba?
sabi na ngang hindi ito tula.
dahil hindi naman ako makata.
kaya tawag ko dito ay kanta.
tangna naman kasi.
sa kakatrabaho sa gabi.
pati salita ng aking lahi.
hindi ko na maitama at masabi.
kol senter.
kol senter.
putang ina.
kol senter.
ayoko na..
kasi nga masakit na ang tenga ko..
kasi nga masakit na ang ulo ko..
kasi nga masakit na ang daliri ko..
sa kakapakinig ng sigaw ng mga kustomers..
sa gabi-gabing pagpupuyat sa harap ng pc..
sa pagta-type sa keyboard word by word ng sinasabi ng kausap ko..
hay..
call center..
Subscribe to:
Posts (Atom)
