wallet..

madilim ang paligid.. antok na ko, tangna.. magdamag na trabaho.. hindi ko alam kung bakit galit na galit ako sa call center pero dito pa rin ako nagtatrabaho.. paglabas ko ng building, derecho sa sakayan ng jeep. alas kwatro ng madaling araw. wala nang oras para gumumik. itutulog ko nalang itong pagka-uhaw sa alak.
ewan ko kung bakit, pero maliit pa lang ako, nakayuko na ako kung mag-lakad. ang sabi ng mga matanda, ganun daw ang mga taong mapagpa-kumbaba. pero hindi ako naniniwala. ang taas ng pride ko eh, mataas pa sakin. nakakita ako ng jeep, ewan ko kung pano ko yun nakita habang naka-yuko, pero nakita ko talaga yung jeep. Sucat. sakto, makakauwi na ko. habang sinasalubong ko yung jeep, nakayuko pa rin ako. at habang naglalakad, napako ang tingin ko sa isang maliit na wallet. actually hindi siya wallet. more like a cellphone pouch na may zipper. hindi ko gawain ang mamulot ng mga bagay-bagay pero may instinct ako na may mapapala ako kapag pinulot ko yung wallet/pouch na yun. pagsayad pa ang ng wallet sa kamay ko, binuksan ko na agad. ang laman?


gamot, vitamins, health card, atm, at..


5,000 pesosesoses na tig pa-five hundred.


hindi ako sakim na tao. hindi ako mukhang pera. hindi ako masamang tao. pero hindi ko na binalik yung pera sa may-ari kahit na marunong akong mag-basa at alam ko kung san nagwo-work yung may-ari nung pouch na yun. ang nasa isip ko, "tamang tama, kakatapos lang ng sahod pero 1k nalang ang pera ko.hulog ng langit, este nahulog sa bulsa."
kung tutuusin, maliit na halaga yun para maging sakim ako. pero naisip kong, hindi naman yun mahuhulog at hindi naman yun mapapasakamay ko kung hindi yun para sakin. harharhar.
5,000 pesos. asan na nga ba ang pera na to ngayon? wala na. nai-tae ko na. ni hindi manlang gumulong, ni hindi ko manlang masabi na yung perang kinamkam ko, eh napalago ko. hhhmmnn.. limang libo.


tsk.. tsk.. tsk..